Door Luigi Corvaglia

Met toestemming van de auteur vertaald uit het Italiaans: Appunti di geopolitica delle “sette”. Settima puntata: Inception (PZ)

Uitreiking van de FIRMA Award voor Apostel Naason Garcia aan de vertegenwoordiger van de kerk la Luz del Mundo.

Terwijl ik en mijn collega’s van het Centre for the Study of Psychological Abuse (CeSAP) in mei 2019 bezig waren met een congres in het centrum van Turijn, vond niet ver daarvandaan tegelijkertijd een ander evenement plaats. CESNUR reikte namelijk tijdens de Salone del Libro de FIRMA (International Festival of Religions, Music and the Arts) een aantal prijzen uit. Deze prijzen worden toegekend aan degenen die zich hebben onderscheiden bij de bevordering van de vrede door middel van de interreligieuze dialoog. Bij die editie werden prijzen uitgereikt aan onder andere Marco Respinti, de directeur van Bitter Winter (die, het moet gezegd worden, “een thuiswedstrijd speelde“, aangezien hij zelf lid is van CESNUR), Apostel Naasón Joaquín García, leider van de kerk Luz del Mundo, en Greg Mitchell, oprichter van de International Religious Freedom Roundtable. Als voetnoot zij vermeld dat Naasón Joaquín García enkele weken na het ontvangen van de prijs als voorvechter van de mensenrechten en filantroop, in Los Angeles werd gearresteerd op grond van 26 beschuldigingen, waaronder mensenhandel, productie van kinderporno en verkrachting van minderjarigen. Het proces eindigde met het pleidooi van de apostel en zijn veroordeling tot 17 jaar gevangenisstraf. Hoewel een zo kleurrijk personage als de Mexicaanse apostel de show kan stelen met zulke theatrale wendingen, is het niet zonder ironie de Amerikaanse winnaar van de prijs, Greg Mitchell, die hier onze aandacht verdient. We hebben hem al eens eerder ontmoet. Hij is de belangrijkste lobbyist van Scientology (zie deel twee). Niet alleen wordt over de activiteiten van deze Amerikaanse volgeling van de religieuze holding regelmatig bericht op institutionele websites, maar Mitchell verklaarde zelf in een interview met Business Insider, dat de lobby van de kerk bij de Amerikaanse overheid momenteel niet gericht is op het promoten van Scientology, maar op het bevorderen van de “godsdienstvrijheid“. Dit werk “omvat vaak samenwerking met andere religieuze organisaties om de Verenigde Staten aan te moedigen druk uit te oefenen op buitenlandse landen die religieuze groepen vervolgen“. Daar heb je het. Die druk op andere landen – beter zo niet “op één lijn” – vanwege de werkelijke of veronderstelde inmenging of beperkingen van laatstgenoemde in godsdienstzaken is dus geen gevolgtrekking op basis van indirect bewijs, maar een verklaarde intentie die wordt nagestreefd door verschillende actoren die, zelfs met verschillende motieven, een dergelijke actie congruent vinden. Een samenloop van belangen, ook al zijn de doelstellingen theoretisch tegenstrijdig. Hier vinden christelijke fundamentalisten het nuttig om sektes te verdedigen die mijlenver van het christendom afstaan.

George W. Bush en Greg Mitchell

Een voorbeeld van deze convergentie is te vinden in het in deel een van deze serie artikelen genoemde artikel van de European Federation for Freedom of Belief (FOB). Daarbij werd opgeroepen tot uitbreiding van de landen die op de “watch list” van de US Commission for International Religious Freedom (USCIRF) staan, tot alle landen waar verenigingen of personen die lid zijn van de anti-sekte Federatie FECRIS actief zijn. Deze landen zouden worden toegevoegd aan de “traditionele” landen, zoals Frankrijk, Rusland en China. Met betrekking tot Rusland, het onderwerp van deel vier, kan de rol van Scientology, dat in dat land verboden is, bij het activeren van de campagne die de door ons beschreven groteske hoogten heeft bereikt, aanzienlijk zijn geweest. In 2012 nam Mitchell twee betalingen van elk 20.000 dollar aan van Scientology om te lobbyen bij het kantoor van het Witte Huis, het ministerie van Buitenlandse Zaken, het ministerie van Justitie en andere kantoren voor een sterkere betrokkenheid van de VS bij de “toenemende beperkingen … die bijdragen aan een sfeer van intolerantie en discriminatie tegen religieuze gemeenschappen en hun individuele leden“. Over de Russische kwestie liet Mitchell een brief rondgaan die was ondertekend door “35 religieuze en mensenrechtenorganisaties“, waaronder Scientology zelf, waarin bezorgdheid over de situatie werd geuit. Deze groepen zouden lid zijn van een “informele” organisatie genaamd de International Religious Freedom Roundtable, die mede wordt voorgezeten door Mitchell zelf. De andere covoorzitter is Chris Seiple. Hij is de zoon van iemand die we al hebben ontmoet, namelijk de eerste voorzitter van het Office of International Religious Freedom (OIRF)! (zie deel een). Momenteel is Seiple ook directeur van het Institute for Global Engagement (IGE), omschreven als “een denk- en doetank die opereert op het snijvlak van religie, realpolitik en verzoening“. Deze voormalige conservatieve evangelische marinier was ook adviseur van de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken en medevoorzitter van de werkgroep religie en buitenlands beleid, waarvan de aanbevelingen hebben geleid tot de oprichting van het Office of Religion and Global Affairs. Een zeer nauwe band dus tussen de Amerikaanse regering en Scientology. De cirkel is hiermee rond.

De vraag is: als het vrij duidelijk is waarvoor Scientology de staat nodig heeft, waarvoor heeft de staat dan Scientology nodig?

Heterogenese van doelen

Donald Trump en de grote financier van Scientology Tom Cummins

In 2019 kreeg een mantelorganisatie van Scientology met de naam Fundación para la Mejora de la Vida, la Cultura y la Sociedad een speciale adviseursstatus van de Verenigde Naties. De stichting wordt geleid door Ivan Arjona Pelado, een hooggeplaatst lid van de inlichtingendienst van de kerk, het Bureau voor Speciale Zaken (OSA). Deze status zal Scientology beter in staat stellen om met de Verenigde Naties te overleggen en ook om conferenties te organiseren onder de paraplu van de VN, waardoor nieuwe politieke bondgenoten uit de hele wereld worden aangetrokken. Het jaar daarvoor namen Ivan Pelado, Greg Mitchell en Eric Roux, een leidende figuur binnen Scientology in Europa en hoofd van de OAS, deel aan een top over godsdienstvrijheid in Brussel, georganiseerd door ACRE, de Alliantie van Conservatieven en Hervormers in Europa. Dit is een eurosceptische fractie in het Europees Parlement. De meest prestigieuze deelnemers waren Ahmed Shaheed, speciaal rapporteur voor de mensenrechten bij de VN-Mensenrechtenraad, en Sam Brownback, voormalig gouverneur van Kansas en, tot de verkiezing van Biden, VS-ambassadeur voor internationale godsdienstvrijheid. Het kantoor van Brownback publiceerde het jaarlijkse rapport van het State Department over internationale godsdienstvrijheid. Het was de USCIRF die Brownback in 2018 verkoos tot ambassadeur voor internationale godsdienstvrijheid.

Onder de andere sprekers bevonden zich Willy Fautrè, de voorzitter van Mensenrechten Zonder Grenzen (HRWF), de man die mijn plaats in de rij bij de OVSE heeft gejat (zie deel twee) en Patricia Duval, een Franse advocate die zelden ontbreekt op panels van Scientology en die deel uitmaakt van het wetenschappelijk comité van de Italiaanse Europese Federatie voor Vrijheid van Geloof (FOB) en bijdragen levert aan Bitter Winter en het Journal of CESNUR.

Bashy Quraishy was er ook bij. Hij is betrokken bij EMISCO, een vereniging die anti-islamitische vooroordelen bestrijdt maar vreemd genoeg vooral een strijd leidt tegen de anti-sekte beweging. Ikzelf was persoonlijk aanwezig in Kopenhagen in 2013 toen hij infiltreerde in het FECRIS-congres en zich voordeed als een geaccrediteerde journalist. Hij begon de voorzitter te vragen waarom FECRIS de inquisitie nabootste. Toen hij werd herkend, werd hij weggejaagd. Beneden wachtte een groep Scientologen op hem. De volgende dag beweerde hij op zijn privé-tv dat hij door FECRIS in elkaar was geslagen.

Een artikel over de slavenveiling van pater Sirico.

De complotten en plannen zijn zo complex als in een film van Christopher Nolan. Een ander gebied dat bij dit thema betrokken is, is de wereld van de “Christianistische” (een term om het gebruik van het christendom voor politieke doeleinden aan te duiden) en marktgerichte verenigingen, waarvan het prototype het Acton Institute is, dat in 1990 werd opgericht door Robert Sirico en Betsy DeVos. De eerste is een katholieke priester en aanhanger van het anarcho-kapitalisme, vroeger een lid van de pinkstergemeente, die in zijn biografie een arrestatie heeft staan voor het organiseren van een veiling van mannelijke slaven die naakt met sado-masochistische parafernalia werden gevonden in een club in Los Angeles in 1976. De tweede, Betsy DeVos, behoort tot de familie die Amway bezit. Deze laatste organisatie, en anderen die ermee verbonden zijn, financieren het Acton Institute, dat overigens in dezelfde stad is gevestigd als Amway, Grand Rapids in Michigan. Amway is een multinationale multilevel marketing (MLM) onderneming van verschillende zepen en wasmiddelen waarvan de leidinggevenden evangelische militanten zijn die nauwe banden hebben met het Amerikaanse economische, politieke en militaire recht en die beweren rechtstreeks met God te spreken. Veel distributeurs van Amway zijn scientologen (ook in Italië). In Amerika zeggen ze immers “Amway is net Scientology, maar dan met zeep“. Dit multinationale piramidespel maakt op zijn beurt deel uit van een enorm netwerk van christelijk-liberale organisaties dat het Atlas Netwerk wordt genoemd en wordt gecontroleerd door het Atlas Instituut, dat expliciet verwijst naar het gedachtegoed van Ayn Rand. Dit was een denker die de deugden van het egoïsme en het kapitalisme prees, en tevens de auteur van de “superman” roman Atlas Shrugged, vandaar de naam die het instituut heeft aangenomen. Ayn Rand is een inspiratiebron voor een deel van het libertarische denken. Velen herkennen echter niet haar absolute gebrek aan barmhartigheid en naastenliefde jegens anderen. In feite vond Rand altruïsme “immoreel”. Onchristelijk genoeg geloofde de leidende figuur in de galaxie van deze christelijke verenigingen dat het opofferen van zichzelf voor anderen onrechtvaardig en immoreel was.

Betrekkingen tussen de familie DeVos en Amerikaanse christelijk-rechtse stichtingen en organisaties.

In 1992 kreeg Sirico toegang tot het Vaticaan, dankzij de Vietnamese aartsbisschop Francois X. Nguyen Van Thuan, voorzitter van de Pauselijke Raad voor Gerechtigheid en Vrede. In 2004 maakte hij zelfs deel uit van de redactie van het Compendium van de Sociale Leer van de Kerk, precies de leer die Sirico als ongebreideld libertariër al zijn hele leven bestrijdt. In 2001 behoorde Robert Sirico in Italië tot de ondertekenaars van een manifest ten gunste van de kapitalistische mondialisering, samen met Michael Novak, een vooraanstaand theocratisch theoreticus, en een groot deel van het bestuur van Alleanza Cattolica, de organisatie waarvan Massimo Introvigne vicaris-regent was, oprichter van CESNUR en directeur van het tijdschrift Bitter Winter (dat zich richt op de vervolging van religieuze minderheden door de Chinese regering).

Leden van Amerikaanse overheid die zich inzetten voor de verdediging van religieus pluralisme waren of zijn nog steeds prominente leden van organisaties die aangesloten zijn bij de constellatie onder leiding van Amway en het Atlas Netwerk. Alleen al bij het USCIRF, de bi-partite commissie voor internationale godsdienstvrijheid die het rapport opstelde waarmee deze reis naar de geopolitiek van sektes begon (d.w.z. het rapport dat Trump vroeg mijn werk bij de OVSE te belemmeren), vinden we exponenten van de Federalist Society (zoals Leonard Leo, voorzitter van het USCIRF in 2009), van het American Enterprise Institute (zoals John R. Bolton, voormalig commissaris) of van organisaties die daarmee verbonden zijn, zoals het Hudson Institute (zoals Nury Turkel, commissaris). In 2018 bevestigde de USCIRF senator Sam Brownback, hierboven genoemd onder de sprekers op het Brusselse congres samen met Scientology en Eurosceptische politici, als ambassadeur voor Internationale Religieuze Vrijheid. Zijn campagne in Kansas werd gefinancierd door Koch Industries, die behoren tot de oprichters van de anarcho-kapitalistische, aan Amway gelieerde organisatie Americans for Prosperity.

Uiteindelijk zitten we nu met dit scenario: het front ter “verdediging van de godsdienstvrijheid” bestaat uit een moeilijk te ontwarren kluwen van entiteiten. Zij kunnen worden onderverdeeld in

– overheid (zoals de drie van de Amerikaanse regering);

– niet-gouvernementele maar actieve pressiegroepen in internationale fora zoals de OVSE en de Raad van Europa (zoals Human Rights Without Frontiers – HRWF, de European Federation for Freedom of Belief – FOB en Coordination des associations et des particuliers pour la liberté de conscience – CAP LC). We kunnen ze “lobbyende” verenigingen noemen;

– “Christelijke” groepen die zich richten op politiek en economisch conservatisme (Atlas Instituut, Amway, Acton, enz.).

– een studiecentrum (CESNUR)

– een tijdschrift (Bitter Winter) en

– verschillende sektes (in de eerste plaats Scientology)

De onderlinge contacten tussen deze entiteiten zijn zo nauw dat er nauwelijks meer dan twee tussenknooppunten zijn tussen het ene knooppunt van het netwerk en het andere. Vaak zijn er volledige overlappingen. Laten we als voorbeeld eens kijken naar de activistische organisaties tegen de anti-sekte beweging. Onder de verenigingen die aan de wieg stonden van de FOB bevinden zich verschillende omstreden sektes – zo is er Soteria International, verbonden met MISA Yoga, van de controversiële seksgoeroe Gregorian Bivolaru (gezocht door Europol) – maar bovenal bevindt zich onder de meest prominente figuren een hooggeplaatste exponent van Scientology. Dit geldt ook voor CAP LC. De leden van CAP LC zijn op hun beurt ook lid van FOB. In het wetenschappelijk comité van FOB zit de echtgenote van de directeur van CESNUR. In de adviesraad van de FOB zit ook een vooraanstaande exponent van het Italiaanse traditionalistische katholicisme, Marco Respinti. Hij is lid van Alleanza Cattolica, de organisatie waarvan Massimo Introvigne vicaris-regent was. Respinti is ook hoofdredacteur van Bitter Winter, het tijdschrift van CESNUR, en van het CESNUR Journal. Hij is ook senior fellow van het Russell Kirk Center, een organisatie die traditionalistisch conservatisme wil bevorderen. Wij bevinden ons altijd in dat culturele gebied dat door zoveel regeringscommissarissen en leden van “christelijke” verenigingen wordt bevoordeeld. FOB publiceert de artikelen van Bitter Winter en het US State Department geeft in zijn rapport van 2021 over godsdienstvrijheid eerlijk toe dat veel van de informatie over vervolging in China afkomstig is van het in Turijn gevestigde tijdschrift. Ik herhaal: niet een adviescommissie van de regering zoals het USCIRF, maar zelfs het ministerie waarvan de documenten het officiële standpunt van de Verenigde Staten vertegenwoordigen, stelt een openbaar rapport op met informatie over China, die als leidraad moet dienen voor het Amerikaanse beleid, met informatie die afkomstig is van een tijdschrift dat door een non-profit organisatie in Turijn wordt uitgegeven. De redacteur gaat hier terecht prat op en schrijft:

“Lezers van Bitter Winter zullen het ons vergeven als we vermelden dat Bitter Winter in het deel over China, net als in het verslag van vorig jaar, de meest geciteerde bron blijft. We werden 74 keer geciteerd in 2020. De citaten stegen tot 85 in 2021.”

Nu, we hebben duidelijk gemaakt dat

1. pro-markt “Christianistische” verenigingen (Atlas Institute, Amway, Acton Institute, Federalist Society, enz.), overheidscommissies voor godsdienstvrijheid en het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken kunnen eufemistisch worden omschreven als zeer hecht (zie hierboven en ook deel drie). Het volstaat te zeggen dat Sam Brownback, voormalig gouverneur van Kansas en VS ambassadeur voor Internationale Religieuze Vrijheid (gekozen door USCIRF), voorzitter van de International Freedom Summit 2022, dicht bij Amway staat en aan het hoofd staat van het bureau dat het jaarverslag van het State Department over Internationale Religieuze Vrijheid publiceert (het rapport waarin het CESNUR Journal als bron wordt genoemd).
2. De connecties tussen Scientology en bepaalde delen van de Amerikaanse regering zijn meer dan een vermoeden en er is meer dan een beetje bewijs in dit verband opgedoken (zie deel twee en ook hierboven);
3. Scientology en andere groepen zijn verbonden met diverse “lobbyende” organisaties (FOB, HRWF, CAP LC, zie deel twee, vier en vijf);
4. Godsdienstvrijheid wordt altijd gebruikt als een geopolitiek instrument in het perspectief van soft power (zie deel vijf).

Eric Roux, voorzitter van de Verenigde Kerken van Scientology en hoofd van OSA, en Massimo Introvigne maken een praatje op het ministerie van Buitenlandse Zaken in Washington.

Iedereen kan nu wel zijn eigen conclusies trekken. Ik trek de mijne: Jeffrey M. Bale, van het Middlebury Institute of International Studies, misschien wel de belangrijkste internationale expert op het gebied van politiek en religieus extremisme, terrorisme, onconventionele oorlogsvoering en geheime politieke operaties, aarzelt niet om in het tweede deel van The Darkest Side of Politics te schrijven die in de onconventionele oorlogsvoering een rol spelen organisaties die pioniers zijn van “politieke en religieuze agenda’s die, in naam van de religieuze en democratische vrijheden, in werkelijkheid tot doel hebben extremistische, totalitaire en antidemocratische groeperingen te beschermen tegen onderzoek, kritiek en eventuele repressie door de staat en, meer in het algemeen, het seculier humanisme, het liberalisme en het modernisme in het Westen te weerstaan of zelfs te verdrijven“. De deskundige voegt eraan toe dat het UNHCR misschien wel het belangrijkste geval van deze organisaties is. De “sub rosa” agenda van dit centrum, in plaats van de vrijheid van godsdienst te verdedigen met paradoxale “liberale” argumenten (gezien het feit dat de directeur een “rechtse katholieke activist” is) zou erin bestaan een campagne te voeren tegen het secularisme, wellicht in opdracht van het Vaticaan. Dit schrijft hij in een fundamentele tekst over “staatsterrorisme, massavernietigingswapens, religieus extremisme en georganiseerde misdaad”. In feite was het Introvigne zelf die in 1993 in een brochure verklaarde dat “militanten van Alleanza Cattolica, samen met anderen, CESNUR hebben opgericht en nog steeds animeren […] als een apologetisch antwoord, dat nooit nalaat terug te gaan naar het bredere kader van de dramatische strijd tussen evangelisatie en anti-evangelisatie, dus, in de taal van de contrarevolutionaire katholieke school waar Alleanza Cattolica het meest op geïnspireerd is, tussen Revolutie en Contrarevolutie“.

Door wat wij de “heterogenese van doelen” hebben genoemd, komen de doelstellingen van deze organisaties, die van groepen als Scientology, die van Amerikaanse regeringsinstanties en die van neoconservatieve verenigingen, samen, ook al komen ze voort uit verschillende behoeften.

Een fragment uit “The Darkest Sides of Politics – Vol. II” door Jeffrey M. Bale.

Bij wijze van voorbeeld, men hoeft zich niet voor te stellen dat het UNHCR een creatie van de inlichtingendienst is; De verdediging van alle sekten waarmee dit studiecentrum zich bezighoudt, wordt weliswaar geleid door de zeer eenvoudige vaststelling dat “canis canem non est” (hond bijt geen hond) – d.w.z. dat het voorkomen van de strijd tegen andere “niet-mainstream” groepen ook de bescherming van de anti-moderne aanspraken van de eigen partij mogelijk maakt – maar deze bevooroordeelde verdediging van andere geestelijke “identiteiten” is perfect functioneel voor het soft power-programma van de VS om godsdienstvrijheid als geopolitiek instrument te gebruiken. Vandaar de hier besproken afwijkende coalitie.

Bovendien spreekt Bruno Fouchereau in La Mafia des Sectes van financiering door de CIA van de Kerk van Moon en van opleidingscursussen voor goeroes door hetzelfde agentschap.  De betrekkingen tussen de Amerikaanse inlichtingendienst en de “sekten” zijn, kortom, herhaaldelijk onder de aandacht gebracht. Een stap verder gaande, kunnen we zeggen dat het waarborgen van religieus pluralisme sommige staten in staat stelt het gebrek aan respect voor godsdienstvrijheid te gebruiken om andere landen onder internationale druk te houden. Dit kan ook betekenen dat bepaalde groepen worden gefinancierd, en niet alleen met het oog op sociale polarisatie en subversie. Zo kan de oprichting van een sekte vanuit het niets in een land dat op geen enkele andere manier beïnvloedbaar is, garanderen dat die regering met terugwerkende kracht probeert haar te onderdrukken, waardoor het totalitaire karakter van dat land aan het licht komt. De sektes die met de regering verbonden zijn zouden op hun beurt profiteren. Er zijn bijvoorbeeld aanwijzingen voor economische betrekkingen tussen de Amerikaanse regering en de Chinese Falun Gong-cultus (zie deel vijf). Er is echter een probleem. Wat in een gesloten en ondemocratisch land gebeurt, vooral als het niet vleiend is voor de regering, kan moeilijk naar het buitenland worden gelekt. Feit is dat de verspreiding van dergelijk nieuws cruciaal is voor internationale invloed. Daarom is een internationale megafoon nodig om deze feiten te verspreiden. In het geval van Falun Gong wordt veel van dit werk van het verspreiden van de wandaden van de Chinese Communistische Partij gedaan door de krant van dezelfde sekte, The Epoch Times. Er is echter niets bekend over de meest vervolgde (en meest verdedigde) sekte van de laatste jaren, namelijk de Kerk van de Almachtige God. Deze religie wordt ook geassocieerd met Falun Gong door het feit dat haar leden dezelfde praktijk van orgaanafname ondergaan. Het enige dat bekend is, is dat deze religieuze beweging over kolossale sommen geld beschikt en dat veel van de informatie over de vervolging waaraan zij onderworpen is, in het Westen bekend is dankzij het meertalige tijdschrift Bitter Winter, niet toevallig de favoriete bron van het USCIRF en het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken inzake Chinese aangelegenheden (zie hierboven). Uiteindelijk lijkt Bitter Winter, gezien een “synoptische” lezing van Falun Gong en de Kerk van de Almachtige God, een prima versie van The Epoch Times.

Deze opmerkingen hebben ertoe geleid dat ik ongevraagd door de Chinese pers ben verdedigd tegen aanvallen uit de wereld van “sekte-apologeten“. Dit bezorgde mij de beruchte aanklacht schuldig te zijn aan moord, marteling en orgaanoogst.

Het is mijn dans en ik dans hem.

Post Scriptum (Engelse versie)

Betekent dit dat apologeten van sektes, als individuen en als verenigingen, gefinancierd worden door staatsinstellingen in een logica van soft power? Gezien onze uitweiding is het aannemelijk dat dit voor veel sektes het geval is, maar wat apologeten betreft ligt de zaak wellicht ingewikkelder. Het huidige onderzoek, dat zich niet zozeer richt op de herkomst van de fondsen van apologeten als wel op hun rol op het geopolitieke schaakbord, put onze nieuwsgierigheid naar de wereld van de apologeten niet uit, met name die welke beweren vertegenwoordigers van de academische wereld te zijn. Er doen zich namelijk reeds verontrustende geldstromen voor tussen deze wereld en de sektes zelf. Dit zal het onderwerp zijn van een komend onderzoek dat de geloofwaardigheid van deze figuren alleen maar onherstelbaar kan aantasten.